“İncittiğiniz İnsanın Ve Kırdığınız Kalbin Ahından Korkun.” Hz. Muhammed’in Bu Sözü İle İlgili Kompozisyon Yazınız.
Bu dünyanın gelip geçici olduğunu her insan bilir. Kimse sonsuza kadar bir yaşam sürmeyecektir ve her canlı elbette bir gün ölümü tadacaktır. Bu insanoğlu için kaçınılmaz bir durumdur. Yaşadığımız bu kısacık ömürde ise iyi insan olmak varken, merhametli insan olmak varken neden kötü oluyoruz, kıskanç oluyoruz ve sevgiden yoksun oluyoruz? Bunları insan olan kişilerin düşünmesi gerekir. Ne kadar yaşayacağımızı bile bilmediğimiz bu hayatta mal, mülk sevdasına düşmek yerine gönüller kazanmanın peşine düşsek daha iyi olur.
Kalp kırmak, hele hele iyi insanın, mazlum insanın kalbini kırmak, ahını almak insanoğlunun kendine ettiği en büyük kötülük ve en büyük zulümdür. Çünkü iyi insanların ahı er geç tutar ve işte o zaman da mutlu bir sonla yaşam sona ermez. Öldükten sonra da o zalimlik yapılan kişinin hakkı Yüce Allah tarafından sorulur ve kimsenin hakkı kimsede kalmaz.
Alemlere rahmet olarak gönderilen, Müslümanların önderi olan, insanlığa her davranışı ile örnek olan Sevgili Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa insanları incitmemek gerektiğini, tatlı dilli, güler yüzlü insan olmak gerektiğini söylemiştir. Büyük insan, güvenilir insan Hz. Muhammed hayatı boyunca iyilik için, adalet için, merhamet için ve Müslümanlığın yayılması için uğraşmıştır. Her yönü ile dünyaya örnek olması gereken Peygamber Efendimiz kırdığımız kalbin ahından sakınmamız gerektiğini söylemiştir. Kırılan kalbin ahı hemen olmasa da gün gelir tutar. Ahı alınmayacak kişilere örnek vermek gerekirse; anne ve babaya iyi davranılmalı, onların ahı alınmamalıdır. Yetim ve öksüzlerin hakkı yenmemelidir. Bize iyilik eden insanların güveni boşa çıkarılmamalı ve onları incitecek her türlü söz ve hareketlerden kaçınmalıyız.
Özellikle de bir topluluk içinde iyi bir insanın gönlünü kırdığınız zaman, onlara tepeden baktığınız zaman ve öyle insanların hakkını yediğiniz zaman bunun hesabı elbette bu dünya ile sınırlı kalmaz. Kimi insanlar vardır ki hayata hep tepeden bakarlar. Kendilerine iyilik eden insanların canını acıtıp ona kötü davranırlar. Böyle insanlarda acıma duygusu ve vefa duygusu yoktur ne yazık ki. İnsan olma kemaline ermiş bu kimseler kırdıkları kalplerin ahı ile nasıl yaşayacaklar acaba? Bunu da bir düşünmek gerekir.
Hayatımız boyunca iyi insan olmak için
çalışmalıyız. İnsanların liyakâtına göre değil insani davranışlarına göre
onlara değer vermeliyiz. Mazlum ve temiz insanların gönlünü kırmamalıyız. Bir kalp kırdığımız zaman da hemen utanmasını
bilmeli ve özür dileyerek kırdığımız kalbi onarmaya çalışmalıyız. Gönül kırmak
ile ilgili sevgili Yunus Emre’nin şu dörtlüğü bana hep yol gösterici göstermiştir:
“Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil
Yetmiş iki millet dahi.
Elin yüzün yumaz değil.”
