Mehmet Akif Ersoy’a İçinizden Gelen Duyguları İfade Eden Bir Mektup Örneği Yazınız.

 Mehmet Akif Ersoy’a İçinizden Gelen Duyguları İfade Eden Bir Mektup Örneği Yazınız.

 

Sabah kalktım, kahvaltımı yaptım. Annem beni okula gönderdikten sonra  işlerine devam etmiştir muhtemelen. Ben bugün okuldaysam ve sana bu mektubumu özgür bir Türkiye Cumhuriyeti  topraklarında yazıyorsam ne mutlu bana sevgili Mehmet Akif.  Bu mektubu yazma  özgürlüğü de sizin gibi kahraman vatan evlatlarının sayesinde nasip olmuştur bana. Kolay mı yıkılmakta  olan, yok olmakta olan vatanımda yeniden güller bitmesi, yeniden ağaçların tomurcuğa durması.  Yeşillendi işte her yer. Bahar geliyor memleketime artık. Baharın gelmesi demek mutluluk demek, heyecan demek. İşte biz bu mutlulukları sizin gibi insanların sayesinde yaşıyoruz yıllardır. 

Sizler olmasaydınız, sizin gibi kıymetli vatansever insanlar olmasaydı bahar gelir miydi hiç ülkeme? Şu anda sana olan duygularımızı dile getiren bir mektup yazın dedi öğretmenimiz. Sana olan duygularım çok güzel,  sana olan minnettarım çok be üstadım! İnsanın inandığı yolda gitmesi, inandığı manevi değerler üzerine çalışması, vatansever olması, milliyetçi olması, içinde iman gücü olması ne güzel bir şeydir. Sen her şeyden önce bir inanç adamıydın bizim için. Dava adamıydın Mehmet Akif. Dava adamı olmak, inandığı yolda sonuna kadar mücadele etmek, istikrarı elden bırakmamak da senin gibi milli marş şairine yakışan bir durum olsa gerek.  

Mücadelende çok çileler çektin, çok yoruldun, yeri geldi kırıldın, üzüldün ama yine de vatanına olan sevgin, vatanına olan  bağlılığın bir nebze de azalmadı. Çünkü sen vatanını canından bile çok seven büyük bir insan oldun her zaman. Her şeyden önce insan olmaya önem verdin. İyi insan, iman gücü ile kalbi dolu olan insan, vatanı uğrunda her an canını vermeye hazır olan bir kahraman oldun. Çok çalıştın, geceler boyunca uyumadın ve nice güzel eserler bıraktın bu topraklarda. Hangi eserini okusam bilmiyorum ki. 

Mesela beni etkileyen eserlerinden birinin dörtlüğünde şunlar yazıyordu. “Ey şehit oğlu şehit, isteme benden makber. Sana kucağını açmış, duruyor Peygamber. Nasıl bir İslam sevgisidir bu,  İslam’ı nasıl güzel bir anlatıştır ve edebi dile insanın yüreğine nasıl bir dokundurmadır o öyle? Ya da yazdığın o büyük şiirde şunlarla başladın.  Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak…. Ezelden beri özgürlüğümüze düşkün olduğumuzu dile getirmek, hür doğmak, hür yaşamak, zorluklara karşı ayakta iman gücü ile kalabilmek ve daha niceleri. İşte bu dizelerin, bu dörtlüklerin her biri bende sana olan özlemimi artıyor, sana olan sevgimi artıyor Akif’im. 

Sen ki zulümden yana olmayan, zalimi asla sevmeyen büyük adam. Ecdadına sahip çıkan, ecdadına dil uzatana haddini bildiren yiğit adam. Yeri geldiği zaman uysal bir koyun gibi olan, yeri geldiği zaman ise aslan gibi kükreyen koca küheylan. Sen, yazdığın eserlerini, inancına olan bağlılığını hiçbir zaman unutmayacağız. Aynı inançla, aynı vatan sevgisi ile yolumuza devam edeceğimize söz veriyorum üstadım. Seni çok seviyor bu milletin çocukları. Yattığın yer nurla dolsun, kabrin çiçeklerle  dolsun, mekanın cennet olsun. Emanetin emanetimizdir, bu vatan toprakları en kutsalımız, bu vatan  bayrağı, bu vatan  şiiri en özelimizdir ve asla bu vatan geçilemeyecektir Akif’im.