Ailesi ve
Arkadaşları Tarafından Dışlanan Engelli Bir Çocuğun Başarı Hikayesi
Alican konuşma engelli olduğu için kendini çok iyi
ifade edemiyor ve ailesi tarafından, arkadaşları tarafından dışlanıyordu. Özel
eğitim almaya yeni başlayan on iki yaşındaki Alican ailesinin ve arkadaşlarının
onu dışlamasına dayanamıyor, gece yatağına yattığı zaman hıçkırarak ağlıyordu.
Kimi insanların ona acıyan gözlerle bakması onu daha da kahrediyordu. Çünkü
onun düşüncelerine göre o da normal bir insandı. İnsanın fiziki kusurlarının
yeterli olmayışı onun kalbinin olmaması anlamına mı geliyordu, neden
anlamıyorlardı ailesi, arkadaşları ve yakın çevresi, neden diyor neden diyor ve
bu duruma bir anlam veremiyordu.
Özel eğitime yakın bir zamanda yeni
bir öğretmen gelmişti. Adı da Esra Öğretmendi. Esra Öğretmenin de kendi yakın
çevresinde de engelli bireyler olduğu için bu öğretmenliği yapmaya başlamış,
sabırlı, azimli, kararlı ve öğrencilerini koşulsuz seven bir öğretmendi. Alican’ı
daha ilk günden çok sevmiş, onun sabrını, derse olan ilgisini, çabasını başarı
ile takdir etmişti. Alican’ın güveni işte o zaman gelmişti ve öğretmeni ile
beden dili ile iyi bir iletişim kurmaya başlamış, sürekli kitap okumaya başlamış
ve zihnini sürekli kitaplarla meşgul etmeye başlamıştı. Alican günlerce odasına
kapanıyor, durmadan çalışıyordu. Bir sabah Esra Öğretmen okula geldiğinde
Alican ona bir şey göstereceğini beden dili ile ifade etmeye çalıştı. Öğretmeni heyecanlanmıştı. Alican bir
yıldır yazdığı engelli bir bireyin yaşamı diye roman yazmış ve edebi dili
ustalıkla kullanmış, engelli çocuklar ile ilgili duygularını ifade eden
muhteşem bir kitap yazmıştı. Öğretmen bunu hemen okul müdürüne söyledi.
Okul Müdürü de bunu Milli Eğitim Bakanı’na
gönderdiğinde yazılan eseri Bakan da çok beğenmişti ve bu kitabın en kısa
zamanda ülkenin her kütüphanesine ve her okuluna gönderilmesini emretmiş, Alican
kısa zamanda ünlü olmuştu. Ailesi, arkadaşları ona güvenmeyerek büyük hata
ettiklerini anlamışlardı ama Alican bunlara
aldırmıyordu artık. Çünkü o bir yazar, o bir kendine güvenen, kendini
kanıtlamış diğer insanlardan farkı olmayan bir çocuktu. Biricikti, değerliydi,
insandı her şeyden önce. Keşke herkes de önce ona insan olduğu için değer
verseydi.
