Kurtuluş Savaşı Hakkında Hikaye Edici Bir Metin Yazınız.
Sabah gün doğar doğmaz cepheye koşmuştu. Akşam düşmanın yurda geldiği haberi köy halkına ulaşmış ve köy halkı ne yapacağını şaşırır bir vaziyette sabaha kadar uyumamıştı. Uyumazdı elbette Anadolu insanı. Vatan demek namus demek, onur demek, haya demek, iman demekti. Durur muydu hiç köy halkı ve Fadime Ananın oğlu Adem. Adem henüz on yedisini yeni bitirmişti. Bıyıkları yeni terlemiş, boyu uzamaya başlamış, genç bir delikanlıydı ama içi vatan sevdası ile doluydu. Güney Cephesine saldıran Fransızlar ve Ermeniler birlik olup devletimizi, büyük Osmanlı Devletini yok etmek, parçalamak için iş birliği içine girmişlerdir.
Bu acımasız düşmanlar çocuk çoluk demeden ateş açıyor, masum köy halkının evini, sahip olduğu eşyaları yerle bir ediyordu. Düşmanın acıması olmaz evlat dedi Fadime ana Adem’in diğer odada olduğunu zannederek ama Adem çoktan gitmişti cepheye. Ağabeylerine yardım edecekti. Fransızlara ve Ermenilere bırakılmayacaktı bu vatan toprakları. Fadime Ana torunun evde olmadığını görünce telaşlandı ve sonradan aklına geldi. Adem akşamdan demişti ana ben sabah olunca cepheye koşacağım diye. Milleti Sadık-a denilen Ermeniler bile sadık kalmamıştı Osmanlı Devleti’ne. Düşman devletlerin kışkırtması ile Ermeniler de ayaklanmış ve Fransızlar ile birlikte olmuştu. Bunu, bu ihaneti kabul etmiyordu Adem. Adem cepheye koşar adımlarla gitmişti, gittiğinde oradaki ağabeylerini gördü ve onlara evden getirdiği sıcak çöreklerden ikram etti.
Bende bu uğurda öleceğim gerekirse lütfen beni cepheden göndermeyin diye yalvardı Cevat komutana. Komutan da onun bu kararlılığı karşısında hayır diyemedi. Cephede çatışmalar başladı ve Adem de düşman cephesine saldırdı. Başını kaldırıp karşı tarafa top atacağı sırada başından vurularak yere yığıldı. Oracıkta şehit düştü bu vatan evladı, bu güzel yürekli asker. Adem de şehit oğlu şehit olmuştu artık. Çünkü babası da şehit olmuştu başka bir cephede.
Adem’in şehit haberi köye ulaştı ve Fadime
Ana ağladı ama dik durdu. Çünkü düşman karşısında eğilmemişti torunu da tıpkı
oğlu gibi şehit olmuştu. Evlat acısı, hele hele torun acısı çok üzdü onu ama
vatan sağ olsun da yeterdi gayri. Alırdı onun intikamını bu kahraman Türk ordusu elbette.
