“Tembel Öğrenci Deyip Hor Görmek” İle İlgili Kompozisyon
Ön yargı, tüm insanları birbirinden soğutan ve hoşgörüyü etkisiz kılan büyük bir yanılgıdır. Öğrenciler arasında çalışkan, tembel ayrımı yapmak, öğrencilerin ailelerin kim olduğunun daha önemli olması, tembel öğrencilere söz hakkı fazla verilmemesi yapılan en büyük yanlışlardan biridir. Elbette bunu her öğretmen için ya da her aile için genellemiyoruz ama ne yazık ki böyle üzücü tablolar ile de karşı karşıya kalabiliyoruz.
Çocuklar arasında ayrım yapmak ve bunları o masum yavrulara hissettirmek onların iç dünyasında nasıl bir yara açıyor peki bunun farkında oluyor muyuz? Olmuyoruz elbette . Ne de olsa vicdan duygumuzu kaybettik, hoşgörüyü kaybettik ve empati kurmayı kaybettik. Geçenlerde bin (1000) kitap adlı bir uygulamada bir gencin şöyle bir alıntısını okudum ve çok hoşuma gitti. Şöyle yazıyordu tembel öğrenciler için: “Tembel öğrenciler arkaya oturtulur, dersten bırakılır, söz hakkı değil; düşük not verilir bu öğrencilere. Onları dinlemeye, anlamaya layık gören az insan vardır. Onlarda saklı hazineler aranmaz, aileleri aranır. “Gelin alın, işe yaramaz artık bu.” der gibi. Hayat o sıralarda öğretir aslında her şeyi… ama görene, ama bilene… Sonra, “Neden çoğaldı bu kötü insanlar.” Derler, yakınırlar… Ya tımarhaneye tıkarlar, ya hapishaneye. Batmış olana el uzatıp göklere çıkarmak yerine yerin dibine sokarlar. Böyle tüketirler bir nesli, böyle değersiz kılarlar insanı. İnsan ki “Eşref-i mahlukat” dediği Yaradan’ın. Yaradan en şerefli kılarken yaratılan onursuz kılar insanı, şerefsiz kılar. Yazacak çok şey var ve yazılmamış çok şey…
Gerçekten de tembel öğrencilere karşı çoğumuzda ön
yargılı bir tutum vardır. Aslında onların elinden tutsak onların iç dünyasına
girsek ne kadar da zengin bir dünyaları ve zengin hayalleri olduğunun farkına
varırız. Yeter ki bu çocuklarımızın farkına varalım, yeter ki onları da
koşulsuz sevelim ve ellerinden tutup birlikte güdelim güzel yarınlara doğru