Klasisizm ( Kuralcılık)
Hakkında Bilgi
Klasisizm edebi akımı on yedinci yüzyıl ortalarında Fransa’da ortaya çıkan bir edebi akımdır. Boileau klasisizm akımının kurucusudur. Bu akımda en önemli olan şey akıl ve sağduyudur. “Ahlaka uygunluk” ilkesine çok defa yer verilmiştir. Bu edebi akım konularını eski Yunan ve Latin edebiyatından yer alır. Sanat için sanat anlayışı hakim olmuştur. Toplumsal ve ulusal konulara yer verilmez. Kahramanları seçkin yani elit kimselerdir. Dilin açık, sade ve soyludur.
Sanatçı eserde kendini gizler. Bu akımda önemli olan konu değil, konunun işleniş biçimidir. Klasisizmde en az gelişen tür romandır. Sosyal ve fiziksel çevreye fazla önem verilmez, çünkü bunlar değişen şeylerdir. Dil, üslup kusursuz bir şekilde işlenmiştir. Tiyatro, deneme ve şiir türlerini etkileyen bir akımdır. Tiyatro türü olarak trajedi ve komediyi benimsemişlerdir. İdeal insan hedeflenmiştir. Temel ilkeleri şunlardır: Yapıtlarının etkileyici olmasını hoşa gitmesini, tarih biliminden ayrılmasını, din dışı konularla ilgilemeyi temel ilke olarak kabul etmişlerdir.
Bireyi
olgunlaştırmak hedeftir toplumu değil. İnsan dışındaki hiçbir şey önemsenmez.
Türk Edebiyatı Batı’ya açıldığında klasisizm, dönemini tamamlamıştı. Bundan
dolayı edebiyatımızda bu akımın önemli bir etkisi olmamıştır.
Klasisizmin dünyadaki başlıca temsilcileri şunlardır:
* Boileau
Pascal
Bossuet
Descartes
La Fontaine
Racine
Moliere
Andre Gide
Fenelon
Daniel Defoe
Madame de La Fayette
Corneille
La Rochefoucault
Klasisizmin Türk edebiyatındaki başlıca temsilcileri
şunlardır:
Şinasi
Direktör Ali Bey
Ahmet Vefik Paşa
Yusuf Kamil Paşa
Teodor Kasap
