İnsan Azmayınca Belasını Bulmaz

  

İnsan Azmayınca Belasını Bulmaz

 İnsan hayatta ne yaparsa kendisi  için yapar. İyiliği de kötülüğü de kendisi içindir. Huysuzluk ettiği sürece başından bela eksik olmaz. İnsanı diğer canlılardan ayıran en temel fark akıl ve iradedir. İnsan bu aklı doğru kullanırsa doğru yolu gider, yanlış kullanırsa yanlış ola gider. İnsan aklını pis işlerde kullanırsa  (alkol bağımlılığı, sigara bağımlılığı vb) o kötü alışkanlıklar insanı sapkınlığa götürür. Bu durum da kişin kötü ahlaklı olmasına ve azgınlaşmasına neden olur.

 Azgınlaşan insan da en sonunda belasını bulur. Ya yaralanır, ya ölür, ya da ömür boyu sürünür ve ele güne muhtaç hale gelir. Onun için hayattayken akıllı olmasını bilmek, doğru yoldan ayrılmamak gerekir.  Azgın insanlar en yakınlarındakine de zarar veriri ve onların da başına bela olur. Oysa kişiyi hayatı belli bir ölçüye göre yaşasa başına bela gelmez, mutlu bir huzurlu bir ortamı olur, hayattan zevk alır, namuslu, dürüst ve güvenilir insan olmaktır önemli olan. Örneğin; Ailemizin kötü arkadaş olarak nitelediği kişilerin yanından ayrılmazsak onlarla takılırsak ve onlar gibi kötü alışkanlıklara sahip olursak kötüye doğru yol alırız ve karaktersiz, baş belası kimselere dönüşebiliriz.

 Onun için arkadaş seçiminde çok dikkatli olmalıyız ve ailemizin dediklerine kulak asmalıyız. Ne varsa çevreden gelir ve çevre insanı azgın ya da iyi huylu yapar. Azgın olan insanın da sonu kötü biter.