cömertlik hakkında hikaye etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
cömertlik hakkında hikaye etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Cömertlik İle İlgili Hikaye Yazınız.

 Cömertlik İle İlgili Hikaye Yazınız.


Biz sekiz kişilik  bir aileyiz. Ailem annem, babam , abim, ablam ve kardeşlerimden oluşuyor.  Yaşadığımız şehir Trabzon. Evde altı çocuğun olması haliyle anne ve babamı da çok yoruyor.  Ablam Leyla bu yıl üniversite sınavına girecek ve bunun için de çok ders çalışıyor. Abim ise Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi üçüncü sınıf öğrencisi. Ben henüz on bir yaşındayım, diğerleri de benden küçük kardeşlerim.   Babam  ise ayakkabı tamircisi. Annem de arada zaman bulduğu zaman gündelik işlere gidiyor.


 Bir yandan gündelik işlere giderken bir yandan da altı çocuğa bakıyor ve bence bu dünyanın en büyük sorumluluğu ve en büyük fedakarlığı.  Yine her zaman ki gibi sabah erkenden kalktık. Herkes kahvaltısını yapıp işe koyuldu.  Diğer kardeşlerim  de okula gittiği için annem bugün de bir iş bulduğunu ve orada çalışacağını söyledi. Annem evden çıkar çıkmaz on dakika sonra bir telefon geldi. Telefonda sağlık görevlisi konuşuyordu. Annem karşıdan karşıya geçmeye çalışırken  arabayı iyi kullanamayan biri  anneme çarpmıştı. O gün babama da haber verildi.


 Hepimiz hemen koşarak hastaneye koştuk.  Ağlamaktan gözlerimiz şişmişti. Ya anneme bir şey olursa. Ya annem tekrar hayata dönmezse. Ne yapardık? Kim severdi bizi, kim okşardı başımızı ve kim annem gibi güzel kokabilirdi ki? İşte tüm bu düşünceler içimi kemiriyordu. Babam hastanenin bir köşesinde sessizce oturup gelecek mucize haberi bekliyordu. Biraz sonra doktor geldi ve annemle ilgili haberi babama verdi.  Çok şükür ki anneme bir şey olmamıştı ama uzun bir süre fazla çalışmaması gerektiğini söyledi. 


Biraz yatarak geçirecekti günleri. Ev işlerini bir süre ablam yapsa da onun da sınavı olduğu için, okulu olduğu için bize fazla zaman ayıramıyordu.  Annem çalışmadığı için dolayısı ile para da kazanamıyordu. Babamın işleri ise bu ara seyrekleşmişti.  Maddi olarak çok zor günler  başlamıştı. Sürekli gelen faturalar, çocukların istekleri, ihtiyaçları annemi ve babamı çok yoruyordu. Çok üzülüyorlardı bu durumlarına.


 Akşam olmuştu. Bir telefon çaldı ve telefonda konuşan babamın çocukluk arkadaşı Halit Bey’di. Halit Bey annemin başına gelenleri duymuş ve olanlara çok üzüldüğünü yarın akşam bize gelmek istediğini söylemişti. Babam da tabi ki bura senin evin istediğin zaman gelebilirsin kardeşim dedi. Ertesi akşam Halit Amca ve eşi Asuman Hanım bize geldiler. Asuman Hanım annemin elinden tutarak onu yürütmeye çalıştı. Ona moral verdi. Çeşit çeşit yemekler yapıp getirmişti bize.


 Halit Bey de babama bir sürpriz yapmıştı. Kendi iş yerinde babama iş vermek istiyor ve bizi bu zor günlerden kurtarmak istiyordu. Ablama da aylık burs bağlayacağını söylemişti. Babam tüm bunların fazla olduğunu söylese de Halit Amca insan olan herkes bunu yapmalı diyordu. Eşi de kendisi de çok cömert ve nazik kimselerdi.







  Halit Amca bize cömertlik ile ilgili şu sözün çok önemli olduğunu da söylemişti: “ Cömertlik olmayınca malın, vefa olmayınca arkadaşlığın önemi yoktur " dedi. Onun için de  ailem için elinden gelen her türlü imkanı sağladı. Bizlere rengarenk güzel kıyafetler aldılar, yiyecekler aldılar. Eşi de annem iyileşene kadar anneme bakıcı bir kadın tuttu ve annem tez zamanda ayağa kalktı. Tüm bunlar iyi olan Halit Amca ve eşi olan güzel kalpli, Asuman Teyze sayesinde gerçekleşmişti. Ne güzel cömert insanlarla olmak ve cömert insanların zor zamanında arkanda dağ gibi durması. İyi ki varsınız Halit Amca iyi ki....