“Ayakkabılarım Olmadığı İçin Üzülürdüm Ta Ki Sokakta Ayakları Olmayan Adamı Görünceye Dek.” Sözü İle İlgili Kompozisyon

 “Ayakkabılarım Olmadığı İçin Üzülürdüm Ta Ki Sokakta Ayakları Olmayan Adamı Görünceye Dek.” Sözü İle İlgili Kompozisyon

Hayatın karmaşası içinde yolumuza devam ederken çoğu şeyden şikayet ederiz. Saçım güzel olmadı, istediğim çantayı ya da topu alamadım. En iyisi, en güzeli benim olsun ve başkaları hep bana baksın. Dikkat çekici olayım, marka giyineyim gibi gereksiz ve saçma uğraşlar ile beynimizi yer dururuz. Sakin kalıp düşündüğümüz zaman ise bunların ne kadar da gereksiz olduğunun farkına varırız. Dışarı çıktığında gözleri görmeyen, kulakları duymayan, ayağı olmayan olmayan insanları gördüğümüz zaman bitmek bilmeyen doyumsuzluğumuzun ne kadar da yanlış olduğunun farkına varırız. 

İnsan için bu dünyada en değerli şey sağlık olmalıdır. Her gün sabah güneşi ile kalkabiliyorsam, nefes alabiliyorsam, kalemi tutup defterime yazabiliyorsam, yürüyebiliyorsam, konuşabiliyorsam, yapabiliyorsam, edebiliyorsam…vb . İşte tüm bunlar için şükretmek gerekir. Ayakkabılarım olmadığı için üzülürdüm ta ki ayakları olmayan adamı görünceye dek der Honore  de Balzac. Ayakkabı bir eşyadır bugün bulamazsın gün gelir bulursun ama kaybedilen ya da doğuştan ayağı olmayan bir insana bunu verebilir misin? O insanın hangi duygular içinde acı çektiğini anlayabilir misin? kendini onun yerine koyup onun duygularını anlayabilir misin? Düşünmesi bile insana acı verirken bunu yaşayanlar var. 

Onun için insan sağlıklı ise, kimseye muhtaç değilse şükretmelidir. Önemli olan meta değil önemli sağlık ve içimizdeki maneviyattır. Bazen en temel gereksinimlerimiz dediğimiz ayakkabı, çanta, ya da kıyafet ayağımız kadar, gözümüz kadar kıymetli değildir. Bunun bilincinde bir insan olabilirsek işte o zaman vara yoğa üzülmeyiz ve daha mutlu olmaya çalışır ve daha iyi bir insan olmak için kendimizi geliştiririz.