Lo Kitabında Geçen Alıntılar

 

Lo Kitabında Geçen Alıntılar

 Lo kitabı mevsimlik tarım işçiliğiyle hayatını sürdüren bir anne ve babanın oğlu olan Yüksel'in hikâyesiyle hem dünya çapında mücadele edilen çocuk işçiliği sorununa dikkat çekiyor hem eğitimin önemi anlatılır. Kitap bir çocuğun okuma arzusunu, okuma aşkını dile getirir. Çevresindekiler onu anlamaz ama Lo eninde sonunda hayaline kavuşur. Kitap Şermin Yaşar'a ait güzel bir kitaptır.

Lo kitabında geçen alıntılar şunlardır:

“Eğitim harika bir şeydi, seni zorluklardan kurtarıyordu.”

“Kimse beni anlamıyordu, anlamayacaklarını biliyordum. Kendimi anlatmaya uğraşmaktan vazgeçmiştim.”

“Benim hayalimi tutuyordu parmaklarının arasında. Mavi bir okul çantası vardı Çavuş'un elinde. Çadırdan içeri girince çantayı ters çevirdi. İçindeki her şey yere döküldü: kalemler, defterler, cetvel, boya kalemi, kalemlik, silgi, kalemtraş.. Bir tane de okul forması almıştı Çavuş o kadar güzeldi ki..”

"Sende kimsin, Lo" dedi beni görünce. Hem adımı biliyor, hem de kimsin diye soruyor. "Benim, Lo" dedim.”

"Biz sabah güneş doğar-doğmaz kalkarız. Sizin bildiğiniz gibi bir çalar saatimiz yok. Bizim çalar saatimiz bir insan. Her sabah güneşin doğuşuyla birlikte bizi uyandırmak için çadırlarımızın arasında dolaşıp bağırmaya başlar. Çavuşun çalar saatden tek farkı onu kapatamıyor oluşunuz."

"Şuradaki çuvalı kap da gel Lo." "Benim adım Yüksel." “Ne diyorsun Lo?" "Adım Lo değil, diyorum." “Çuvalı getir Lo.” Böyle... Ben diyorum Yüksel, bunlar diyor Lo.”

“Çavuş'un tabletli oğluna üzülüyordum. Bütün bir günü tablet başında geçiriyordu. Güneş görmemişti.”

"Bizim çadır alanımızda yirmi iki tane çadır var. İşte ben bu çadırlardan birinde doğdum. Doğduğum çadır kocaman bir dağa bakıyormuş. Annem benim hayatta o dağ gibi yükselmemi istiyormuş. Bu yüzden adımı Yüksel koymuş. İyide ben kendi kendime bunu nasıl yapayım? Tek başıma nasıl büyüyüp yükselip, yükselip, yükselip çadırların arasından geçerek bir dağ olabilirim ki?"

“Ne kadar okusam, ne kadar çalışsam, ne kadar öğrensem, araştırsam o kadar kâr...”

“Çocuklarınızı ziyan etmeyin lo, okula gönderin. Ne kadar okusalar o kadar kâr!”

Bizim için sandalyeye oturmak bir hayaldir. Çünkü yerler çok sert ve soğuk. Annem hep der ki "Eğer bir gün zengin olursam, sabahtan akşama kadar sandalyede oturacağım."

“Annem bazen bana çikolata alır, bazen de bisküvi. Ama her zaman değil. Çünkü her zaman alırsak tatlı olmaz diyor annem.”