Bir Ağaçta Gül De Biter Diken De Atasözü İle İlgili Hikaye Yazınız etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Bir Ağaçta Gül De Biter Diken De Atasözü İle İlgili Hikaye Yazınız etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Bir Ağaçta Gül De Biter Diken De Atasözü İle İlgili Hikaye Yazınız.

 

Bir Ağaçta Gül De Biter Diken De Atasözü İle İlgili Hikaye Yazınız.


Bir ağaçta gül de biter diken de atasözünün anlamı şudur:

Nasıl ki bir elin parmakları birbirinden farklıysa , aile veya toplum bireyleri de birbirinden farklı karakterlere sahip olabilir. Bundan dolayı bir aileden veya toplumdan  iyi adam da çıkar, kötü adam da.

Atasözümüz ile ilgili hikaye:

Bir ağaçta Gül de Biter Diken de


Aydan Hanım sabah kalktığında Kemal’in erkenden kalktığını görmüş, Kemal kitap okuyordu. Neden erken kalktın oğlum diyen annesine Kemal şu cevabı verdi. Uykumu aldım anneciğim, siz uyurken de biraz çalışayım dedi. Kemal on dört yaşında bir delikanlı olmuştu artık. Ağabeyi Mehmet ise uyumaya devam ediyordu. Saat on bire doğru kalktı ve on bir de kahvaltıyı yaptı. Daha sonra televizyon izledi, sonra futbol maçına gitti, gelince tekrar yemek yedi ve sonra da telefon oynayarak günü tamamladı. Mehmet hiç ders çalışmıyor, kendisine verilen nasihatleri dinlemiyor ve kafasına göre takılıyordu. Bu aralar kötü arkadaşlar edinmiş ve onlardan kötü alışkanlıklar da öğrenmişti. 


Mesela sigara içmeye başlamıştı. Bunu gören annesi çok üzülmüş, olayı eşine anlatmıştı. Babası Mehmet ile konuşmuştu ama ne yaparlarsa yapsınlar Mehmet düzelmiyor, düzelmek istemiyordu. Kemal ise derslerinde başarılı oluyor, girdiği sınavlarda çok iyi notlar alıyor ve güzel huylara sahip arkadaşlıklar kuruyordu. Yılla geçti ve Kemal iyi bir doktor oldu Mehmet ise hiçbir yeri kazanmadı ve aylak aylak sokaklarda gezmeye devam etti. Ne kadar uğraşılırsa uğraşılsın Mehmet değişmedi. Bunun sonucunda Mehmet’in babası üzülerek eşine döndü ve ne yapalım hanım kaderimiz böyleymiş.


 Atalarımız boşa dememiş: “Bir ağaçta gül de biter, diken de.” demiş. Bak Kemal okudu kendini kurtardı ve topluma faydalı oldu. Ahmet ise kendini perişan etti demiş. İkisi de bu duruma çok üzülmüş ama elden bir şey gelmiyormuş. Bir aileden hem iyi hem de kötü ahlaka sahip çocuklar, tembel çocuklar da çıkabilirmiş.