Sait Faik
Abasıyanık’ın Son Kuşlar Kitabında Geçen Özlü Sözler
Doğaya en büyük zararı insanlar vermektedir. Doğanın dengesi ile oynanmamalıdır. Çocuklara doğa sevgisi ve
doğayı koruma öğretilmelidir. Doğa ile ilgili kurum ve kuruluşlar üzerine düşen
sorumlulukları yerine getirmelidir. Gençlere kötü bir gelecek bırakılmaktadır. Kitapta bu konulara değinilmiştir.
Kitapta geçen özlü sözler şunlardır:
“Bir insanın yüzüne doğuştan gelip
oturmuş gülüş, üzülüş, düşünüş gibi şeylerin hiç uçmaması lazım. Uçtu mu sanki
kişi ölmüştür. Yalnız ölünün yüzünde mâna yoktur.”
“Yazı yazmam için bana çiçek, kuş
hürriyeti değil, içimdeki aşkın, deliliğin, oturmaz düşüncenin hürriyeti
lazım.”
“Küçücük hürriyetler değil,
alabildiğine yüz verilmiş bir çocuk hürriyeti istiyordum.”
“İnsanlar tuhaf! Kendilerini
sevmeyen, önem vermeyene daha bir büsbütün tutuluyor, kendisini küçük görür
gibi olana musallat oluyorlar.”
“Felaketlerin en büyüğü akıldır.
Onu yarım yamalak bile olsa, bulduktan sonra kaybetmek, ölümlerin içinde en
dehşetlisidir.”
Bilmem kendisi de bu elinin her
şeyi güzel ettiğinin farkında mıydı? Farkında olmasa bu kadar mütevazı olur
muydu hiç?”
“Dünya değişiyor dostlarım. Günün
birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün
birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da
göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama çocuklar sizin için kötü olacak. Biz kuşları
ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikayesi.”
