Kendinizi Görme Engelli Olarak Düşününüz . Bu Konuda
Kompozisyon Yazınız .
Sabahın ilk ışıkları yüzüme vuruyor fakat ben o
ışıkların rengini göremiyorum . Yüzümde sıcacık güneşin sıcaklığını hissediyorum . Güneşi görebilseydim ve güneşin gözlerime
girmemesi için ben de diğer gören insanlar gibi gözümü kapatmak isterdim . Aynanın karşısına geçiyorum , gördüğüm tek şey ise koca bir karanlık hala
sabah olmamış gibi . Yine içimi bir hüzün kaplıyor . Gözlerimin rengini,
saçlarımın rengini görmek istiyorum . Kendimi görsem acaba güzel mi derdim
kendime merak ediyorum .
Dişlerimin yapısı nasıl , gülüşüm
nasıl hep bunları merak ediyorum . Daha sonra
kahvaltı yapmak için mutfağa doğru yöneliyorum ve elimdeki asam ile
düşmemeye çalışıyorum . Annem çayımı bana doğru uzatırken , çayımı almak için elimi uzattığımda tam olarak çayımı alamıyorum ve
annem elimden tutarak bana çayımı veriyor . Annem dışarı bakıyor ve artık
havalar soğumuş , sonbahar gelmiş diyor. Sonbaharı yaşadım , hissettim fakat
bir kere de olsa solmuş , sararan yaprakları görmek isterdim . O yapraklara
bakarak o soğuğu içime çekerek, dışarıda koşarak arkadaşlarımla oynamak isterdim . Annem artık okul vaktinin
geldiğini söylüyor ve beni elimden
tutarak okula götürüyor . Bir gün de olsa hiç kimse bana yardım etmeden okula
gitmek isterdim . Okulumu, öğretmenlerimizi , sınıf arkadaşlarımı görmek
isterdim. İlkbaharın geldiğini , kış
mevsiminin geldiğini görmek isterdim. Acaba renkleri bir gün görebilir miydim ?
Acaba ben de diğer arkadaşlarım gibi annemi, babamı, kardeşlerimi bir kere de
olsa dünya gözü ile görebilir miydim ?
Bir gün mutlaka göreceğim diyorum
kendime her gece Allah'ıma dua ediyorum
. Göreceğim çünkü çünkü , ben de dua ediyorum Allah'a , çünkü büyük Allah
dualarımızı geri çevirmez. Ama her şeye rağmen hayatı , ailemi, okulumu ve
arkadaşlarımı çok seviyorum . Göremesem de hayatta yaşadığım için kendimi
şanslı hissediyorum .