İçinde Fiilimsiler Geçen Bir Hikaye

DENİZ YILDIZI

Yazı yazmak (isim-fiil)  için okyanus sahillerine giden ( sıfat-fiil )
bir yazar, sabaha karşı kumsalda dans eder gibi hareketler yapan ( sıfat-fiil ) birini görür. Biraz yaklaşınca (zarf-fiil)  , bu kişinin sahile vuran ( sıfat-fiil ) denizyıldızlarını, okyanusa atan (sıfat-fiil) genç bir adam olduğunu (sıfat-fiil ) fark eder. Genç adama yaklaşır:

- Neden denizyıldızlarını okyanusa atıyorsun?
Genç adam yanıtlar;
- Birazdan güneş yükselip (zarf-fiil) , sular çekilecek.
Onları suya atmazsam ölecekler. Yazar sorar;
- Kilometrelerce sahil , binlerce denizyıldızı var.
Ne fark eder ki?
Genç adam eğilir, yerden bir denizyıldızı daha alır, okyanusa fırlatır.
- Onun için fark etti ama...

Bu cevap bilgeyi şaşırtmış ne söyleyeceğini bilememiş. Geriye dönmüş, yazısının başına geçmek (isim-fiil)  üzere kulübesine gitmiş. Gün boyunca bir şeyler yazmaya (isim-fiil)  çalışırken ( zarf-fiil ) genç adamın görüntüsü gözünün önünden hiç gitmemiş. Aklından çıkarmaya (isim-fiil) çalışmış, ama bir türlü olmamış. Nihayet akşama doğru fark etmiş ki, bu gencin davranışının özünü kavrayamamış. Çünkü bu gencin asıl yaptığının (sıfat-fiil);  evrende bir gözlemci olmayı (isim-fiil)  ve olup (isim-fiil)  biteni (sıfat-fiil)  gözlemeyi (isim-fiil ) değil, evrende bir oyuncu olmayı (isim-fiil)  ve fark yaratmayı (isim-fiil) seçmek ( isim-fiil) olduğunu (sıfat-fiil)  sonradan anlamış ve utanmış. O gece sıkıntı içinde yatmış. Sabah olduğunda bir şey yapması (isim-fiil) gerektiğini bilerek ( zarf-fiil ) yanmış. Yataktan kalkmış, giyinmiş, sahile inmiş ve o genci bulmuş. Ve bütün sabahı onunla okyanusa deniz yıldızı atarak ( zarf-fiil ) geçirmiş.