Kendinizi Engelli Bir Bireyin Yerine Koyarak Hikaye Yazınız.

 Kendinizi Engelli Bir Bireyin Yerine Koyarak Hikaye Yazınız.


O sabah yine can sıkıntısı ile kalkmıştım yerimden. Elim ayağım tutmuyor gibiydi. Gerçi gerçekten de ellerimde ve ayaklarımda doğuştan bir engelim vardı. Ellerim yamuk yumuk ayaklarım çarpıktı. Kendimi hiç beğenmiyordum. Diğer kardeşlerimin hiçbir engeli yoktu ama ben annemin karnından böyle doğmuştum. Bazen aynaya baktığımda kendimden nefret ediyordum. Çok düzgün yüz hatlarım vardı ama zihnim karmakarışık ve mutsuzdu. Kendimi ve hayatı sevmiyordum. Engelli olduğum için herkesin benden nefret ettiğini düşünüyor ve geceleri odama geçince yatağımın altında gizli gizli saatlerce ağlıyordum. Benim adım  Umut. Annem koymuş adımı. Engelli olduğumu görünce belki bir umut ileride iyileşirim diye düşünmüş bana hep sevgi ile bakmış, beni diğer kardeşlerimden ayırmamış.


 Sekiz kardeşiz. Beşi erkek üç kızı olmak üzere kalabalık bir ailede Kayseri’de dünyaya gelmişim.  Başlarda çok üzülmüş annem ama daha sonra alışmış benim böyle olmama.  Bu arada annemi ve babamı tanıtayım. Annemin adı Gül babamın adı i  Mustafa.  Annem ev hanımı babam ise boyacı. Gittiği yerlerdeki evleri boyar, kazandığı para ile de bize bakmaya çalışır benim kıymetli babam. Bazen çok yorgun gelir eve bana göz kırparak ve içten gülümseyerek geçer odasına. Annem hemen onun yemeğini koyar, diğer kardeşlerim ilgilenir ve sonra da benimle ilgilenirdi. Bazı günler canım çok sıkılıyor ve engelli olduğum için hayattı sevmiyorum ama yaşamak, nefes almak yine de güzel. 


Çünkü beni seven bir ailem var ve onar bana hep sevgi ile baktı. Annem bir gün olsun bile suratını asmadı bana. Hep sabırlı ve şefkatli biri annem. Farklı biriyim dedim ya.  Ben farklı olduğum için kardeşlerim bana yardımcı olmaya çalışırdı ama onların bana acıyan gözlerle bakmasını istemezdim. Çünkü ben acınacak biri değildim. Ben de onlar gibi insandım ama sadece farklı ve özeldim. Onların beni ben olduğum için sevmesini ve benimle ilgilenmelerini isterim. Annem onlar gibi değil o bana daha farklı gözle bakıyor ve benim her şeyi başaracağıma inandığı için çocukları yatırdıktan sonra bana da zaman ayırır ve bu sayede bana okuma yazmayı öğretti. Önceleri elimi kolumu hiç iyi kullanamıyordum ve annem internetten izlediği fizik tedavi egzersizlerini bana öğretti ve zamanla ben de yazı yazmaya başladım, annem okumayı da öğretti ve artık hayatım daha neşeli hale geldi. Her ne kadar normal insanlar gibi olmasam da okuyorum, yazıyorum, çiziyorum ve zihnim bir şeylerle meşgul. 


Artık hayatı seviyorum ve kardeşlerim de bana acır gibi değil gerçekten beni sevdiği için bana güzel gözlerle bakmaya başladılar ve benim azim ve kararlılığıma hayran kaldılar. Engelimizi ne olursa olsun yeter ki sizi sevenler olsun  ama sizi koşulsuz sevenler olsun ki hayatınızdaki büyük engeller aşılsın. Çünkü en büyük engel sevgisizliktir. İşte ben sevgi ile bugün okula gidiyorum, yazıyorum, arkadaşlarımla iyi iletişim kurabiliyorum ve mutluyum.

0 Comments:

Yorum Gönder

Deneme