Aile İçinde Yaşadığınız Bir Fedakarlığın Önemini Anı Türünde Yazınız.

 Aile İçinde Yaşadığınız Bir Fedakarlığın Önemini Anı Türünde Yazınız.

Sekiz çocuklu ailenin beşinci kızıyım.  Adım Nur. Biz beş kız kardeş, üç erkek olmak üzere sekiz kardeşiz. Yaşadığımız şehir Kayseri. Annem, babam ve babaannemle yaşıyoruz. Kalabalık ailede yaşamanın güzellikleri oluyor ama maddi ve manevi zorlukları daha çok oluyor. Canım babamın elma bahçesinden başka hiçbir geliri yok. Orada yıl boyu çalışıp yıllık kazancını alarak bize bakıyor. Ona borcumuzu hiçbir zaman ödeyemeyiz. Canım annem ise sabahları erkenden kalkıp evi temizler, bizi okula gönderir ve sabahtan akşama kadar arı gibi çalışır durur. Kolay değil 8 çocuk dünyaya getirip onları topluma katmak elbet. Annem bir gün yine sabahın altısında kalkmıştı.

Dışarısı buz gibiydi o zamanlar. Annem kışın halı dokur ve o dokuduğu halıları satarak ufak da olsa aileye bir gelir sağlar. Yani halı dokuması için de yünlerin eğrilmesi gerekir. Bunun için de bir Perşembe sabahı erkenden kalkmış yünleri eğirmek için soğukta işe başlamıştı. Hava o kadar çok soğuktu ki annem yüzünü bile kapatmamış ve o anda ne olduysa olmuş annem yüz felci geçirmişti. Anneme baktığımda içim sızlıyor, kalbim acıyordu. Ağlamamaya çalıştım ama odama girince hıçkıra hıçkıra ağladım. Çünkü annemin yüzü hafiften felç olmuştu ve eski annem değildi sanki. Çocukları için, üç beş kuruş kazanıp aileye katkı sağlamak için yüzünden olmuştu. Gözünün biri küçülmüş, ağzı hafif kaymıştı. O gün ailece çok zor bir gün oldu. Benim fedakar anam hasta oldu ama yine de yılmadı. Umutsuz olmadı çalışmaya devam etti. Tedavisini gördü ama yüzü artık eskisi gibi olamayacaktı ne yazık ki.

Fedakar annem, koca yürekli annem hakkını hiçbir zaman ödeyemeyiz senin. Çok seviyoruz onu. Bugün bu olayın üzerinden tam on beş yıl geçmiş. Annem daha iyi ve maddi durumumuz da iyi. Hepimiz okuduk ve bir yerlere yerleştik. Anneme de ev ve araba aldık. Şimdi çok mutlu. Fedakarlığının karşılığını alıyor. Çünkü eşi ve evlatları onu çok ama çok seviyor. Bizim annemiz o bizim her şeyimiz. O kadar da olsun ama değil mi?