Atatürk’e Mektup

 Atatürk’e Mektup

Ülkemizin kurucusu büyük önder Gazi Mustafa Mustafa Kemal Atatürk’üm!

Öncelikle seni her daim hatırlayacağım ve emanetin olan cumhuriyete her daim sahip çıkacağımın sözünü vererek başlamak istiyorum mektubuma.

Sana bu mektubu bir dağ köyünden yazıyorum. Şu anda hem ailemin koyunlarını ve keçilerini güdüyorum, hem de sana bu mektubu yazıyorum. Yani ben hem öğrenciyim hem de bir küçük çoban sevgili Atam!

Cumhuriyet’in 100. yılı yaklaşırken seni aramızda görmeyi çok isterdim Atam. Çünkü bizler bugün 100 yıllık bir çınarın yani cumhuriyetin yaşayışına şahitlik edebiliyorsak tüm bunlar senin, silah arkadaşlarının ve Mehmetçiklerimizin sayesindedir.

Biliyorum ülkemizin bağımsızlığı için, halkının egemenliği için çok çalıştın, çok yoruldun. Hiçbir zaman kişisel menfaatlerini ön plana çıkarmadın. Hasta yatağındayken bile memleket sorunları ile uğraştın ve askerlerine yorgun görünmemek için, hasta olduğunu belli etmemek için hep güçlü durmaya çalıştın ama sen de bir insan olduğun için sonunda aramızdan ayrılmak zorunda kaldın…

Senin gidişin milletini çok üzdü ve halâ kalplerde yaşayan sen büyük komutan, sen büyük asker, sen büyük öğretmen!

Nasıl unutabilirim seni nasıl unutabilirim ki…

Unutamam elbette elbette. Sen ülkemin kurucususun, değerlerin de ülkemizin değerleridir. Bugün cumhuriyetimiz 100 yaşında. Bugün çok mutluyuz Atam. Bu ana seninle şahitlik etmeyi çok isterdim…

Emanetinize her zaman sahip çıkacağım, değerlerini değerim bileceğim ve seni her daim hatırlayacağım Mustafa Kemal’im.

Dağ köyünden mektubunu yazan çoban Küçük Hasan.

Sevgilerimle…