Yusuf Atılgan
Sözleri
Yusuf Atılgan, Türk yazar ve
öğretmen. Türk edebiyatının ve Türk romanının modernist bir düzleme geçtiği
1950-1980 yılları arasında yazdı. Bu dönemin ilk modernist Türk yazarlarından
birisiydi.
Yusuf Atılgan sözleri şunlardır:
İnsanlar haksızken daha çok
bağırırlar.
Kelimelere herkes kendine
göre bir anlam, bir değer veriyor galiba. Bu değerler aynı olmadıkça iki kişi
iki ayrı dil konuşuyorlarmış gibi olmuyor mu?
Konuşmam yetmiyormuş gibi düşünmeye
de başladım. En kötüsü buydu. Çoğu insanlar gibi düşünmeden konuşsaydım kimse
bir şey demeyecekti; ama ben düşündüğümü söylemeye kalktım.
Bir gün sana dünyada katlanılacak
tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim.
İnsanları yalan söyledikleri zaman
dinlemeyi severim. Olmak istedikleri, olamadıkları “kişi”yi anlatırlar.
Ne çok yalan söyleniyordu
yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak.
Hep böyleydi. Bir şey en gerektiği
anda olmazdı.
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan
sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Böyle içten yalnız çocuklar gülebilir. Bir de
deliler.
Belli bir yaşayış uygulamışlar
bana. Görünmeyen bir giysi giydirmişler. Sıkıyor beni, çıkarıp atamıyorum.
Düğmelerini çözemem mi? Bu bile güç. Ya çıkarıp atanlar? Tutuyorlar onları.
Deliler evine kapıyorlar ya da kodese.
Güldüler... Birlikte gülündü mü
insan rahatlıyordu.
Bazen, görünür bir sebep
olmadan, insana önünden geçtiği yapı ,bir sokak köşesi, üstünde oturduğu
sandalye hayatında önemli bir yer tutacakmış gibi gelir.
Gözler konuşmaya başladığı zaman
her şey susar.
Yaşamanın güç olduğu bir dünyadan
uzağa, çocuklukta tadılmış bir huzura kaçmak gerekti.
Sevmek! Kelimelere herkes kendine
göre bir anlam, bir değer veriyor galiba. Bu değerler aynı olmadıkça iki kişi
iki ayrı dil konuşuyorlarmış gibi olmuyor mu?
Sus bağırma ! Sonra böyle olduğuna inanırız.
İnsanlar haksızken daha çok bağırırlar.
Bence insanın adı onunla en az
ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp
kalıyor ona. Onsuz olamıyor.
0 Comments:
Yorum Gönder
Deneme