Ramazan Ayında Yardımlaşma ve Dayanışma (Oruç) İle İlgili Bir Hikâye Yazınız. Hikâyenizi Sınıfta Arkadaşlarınıza Okuyunuz.

 Ramazan Ayında Yardımlaşma ve Dayanışma  (Oruç) İle İlgili Bir Hikâye Yazınız. Hikâyenizi Sınıfta Arkadaşlarınıza Okuyunuz.

Annem günler öncesinden başlamıştı Ramazan hazırlıklarına. Ne de  olsa yarın oruç başlıyordu. Ben de artık son iki yıldır orucun tamamını tutamasam da çoğunu tutuyordum. Çok zayıf olduğum için oruç tutmayı bazen bünyem kaldırmıyor ve hasta oluyordum. Yaşım  13 olmasına rağmen kilo olarak yeterli kiloda olmadığım için oruçta bazen zorlanıyordum ama inşallah gelecek yıl hepsini tutmaya çalışacağım. Ben  Yağmur  bu arada. Ortaokula gidiyorum. Üç çocuklu bir ailenin üçüncü kızıyım. Bir abim bir de ablam var. Abim  öğretmen, ablam ise lise üçe gidiyor. Annem ev hanımı, babam  ise mühendis.  Yaşadığımız şehir Sivas. Maddi durumumuzu soracak olursanız babamın mesleği olduğu için çok şükür sıkıntı çekmiyoruz. Orta halli bir yaşamımız var kendimizi idame ettirebiliyoruz. Neyse konuma devam edeyim: Yarın oruç başlayacağı için annem komşuları ile birlikte bir ay önceden hazırlık yapıldı.

 

 Mantılar yapıldı, dolmalar yapıldı, yapraklar sarıldı, ekmekler yapılıp buzluğa konuldu. Ramazan Boyunca bunları tüketmek için hazırlık yaptı annem ve arkadaşları. Bu gece ilk sahurumuz. Onun için çok heyecanlıyım. Hemen ödevlerimi yapıp yatağıma yattım. Yatar yatmaz uyuduğum için gece mahalledeki Mehmet Amcanın davulunun sesi ile uyandım. Davulun sesi ilk başta içimi ürpertti. Korktum ama sonra bu gece sahur olduğunu hatırladım ve korkum geçti ve hemen mutlu oldum. Pencereden dışarı baktığımda Melike Teyzelerin, Abdullah amcaların, arkadaşım Şule ve Aydınların  da ışığı yanmıştı.  Gece yarısı herkesin ışığı yanıyordu ve bunu izlemek beni çok mutlu etmişti. Ne güzel bu ay. Hem huzur ayı hem sabır ayı hem de birlik ayıydı. Tam perdeyi kapatmak üzereyken sınıf arkadaşım Metinlerin ışığının yanmadığını fark ettim. Hemen anneme koşarak anne Metinler kalkmadı herhalde dedim. Annem de  biz kaldıralım o zaman dedi ve Metin’in annesini aradı ama telefonu açan olmadı.

 

 Sahurumuzu yapmaya başladık ama benim aklım hala arkadaşımın  evindeydi. Şimdi kalkmışlardır diye pencereye yöneldim ama ne ışıkları yanıyordu, ne de perdelerinde bir oynama vardı. Geri yemeğime oturduğum yerden devam ettim. Annem sahurda yemek yapmaz. Bizi sahurda kahvaltılık tüketiriz. Yemek  çok ağır geldiği için annem de yapmaz. Annem çok güzel ıspanaklı ve peynirli börek yapmıştı. Sobada yaptığı böreklerin tadı harika olmuştu. Yanına da çay, zeytin, yeşillik koymuş ve çok güzelce karnımızı doyurmuştuk. Metin ve ailesi ne yemişti acaba  diye merak ediyordum acaba uyuya mı kalmışlardı diye düşünüyordum. O arada annem üzüm hoşaflarını getirdi ve bir güzel içtik. Daha sonra sularımızı içip dişlerimizi de fırçaladıktan sonra  niyetlendik oruca. 

Sabah ezanı ile birlikte namazları kılıp bir güzel sıcacık yatağımıza uyumaya gidip devam ettik. Sabah ilk iş aklımda Metin’e neden gece kalkmadıklarını soracaktım. Okula vardığımda Metin de oradaydı. Hemen günaydın diye asıl konuya geldim. Metin de bizim gibi oruç tutuyordu bugün. Ona neden gece ışığınız yanmadı Metin dedim. O da biz akşamdan yiyip yattık diye lafı geçiştirdi. Altıncı dersin sonuna doğru Metin oturduğu yerde bir anda yere bayılmıştı. Öğretmenimiz hemen onu kucağına alıp çocuklara su  getirmesini rica etti. Ben onlardan önce  koşarak kantinde arkadaşım için su aldım. Öğretmenim Metin’e neden bayıldığını sorunca oruca dayanamadığını söyledi. Daha sonra eve vardığımda annem bu konuyu sordum.

Annem de onların Metin’in ailesinin  durumlarının çok kötü olduğunu ve sahurda yiyecek bir kuru ekmek ve sudan başka bir şey olmadığını duymuş. Yani  canım kardeşim, arkadaşım açlıktan bayılmıştı. Çok üzülmüştüm. Kendi halinde, kimseye zararı dokunmayan bir çocuktu Metin. Dürüst saygılı ve efendi bir çocuktu. Ayrıca derslerine de son derece başarılı ve zeki bir çocuktu. Bazen bilemediğim soruları ona sorardım o da bana yardım ederdi. Şimdiki durumu ise çok üzücü bir durumdu. Hemen ailemle birlikte Metin’in ailesi için bir şeyler yapmaya karar kıldık. Babam ve annem markete gidip onlara bir ay boyunca yetecek gıda ve temizlik malzemeleri aldı. Öğretmenim benim canım öğretmenim de okulda öğretmenler arasında para toplamış ve Metin’in ailesine vermişti.

 

Hepimiz el birliği içinde, yardımlaşma ve dayanışma içinde olup Metin ve ailesini bu zorluk süreçten kurtarmıştık. Onun için de çok mutlu ve huzurlu olmuştuk. Artık  sahurda onların da ışığı yanıyordu ve onların da yiyecek her şeyi vardı. Ayrıca babam ona aylık olarak burs da vermeye başladı ve böyle zeki çocukların kıymetinin bilinmesi gerekir dedi. Babasına da iş bulma konusunda ailem onlara yardım etti. Ne güzel bir duyguydu bu aylarda yardımlaşma ve dayanışmanın zirveye çıkması. Ne güzel geleneklerimiz vardı, ne güzel güzel  bir millettik biz. Yardımlaşmayı bilen, açgözlülüğe ve bencilliğe karşı olan insan gibi insan olan millettik biz. Çünkü biz Türkiye gibi güzel bir ülkenin  merhamet ve sevgi ile büyüyen , içinde insanı değerleri sonsuza kadar taşıyan duygu dolu evlatlarıydık.