Mutlu Bir Çocukluk Geçiren İle Mutsuz Bir Çocukluk Geçiren Bireyin Farklarını Yazınız.

 

Mutlu Bir Çocukluk Geçiren İle Mutsuz Bir Çocukluk Geçiren Bireyin Farklarını Yazınız.

Mutlu bir çocukluk geçiren kimseler aile temeli iyi atılmış olan, aile içinde sevgi, saygı, ilgi, yardımseverlik ve dayanışma, birlik ve beraberlik olan kimselerdir. Mutlu ailelerde koşulsuz sevgi verilmiştir çocuğa. Çocuk sevgiyi iliklerine kadar hissettiği için başka yerde sevgi ve mutluluk aramaz ve bunun için de her önüne çıkan kişiye hemen  inanmaz. Özgüvenli bireyler olurlar. Kendilerine özsaygısı olur mutlu ailelerde yetişen çocukların. Mutlu anne ve babalar mutlu çocuklar da yetiştirir. Mutlu ailelerde her şey mükemmel olmak zorunda değildir. 

Mutlu ailelerde hatalara göz yumulur, hoşgörü vardır, esneklik payı vardır ve kararlar birlikte alınıp verilir. Baskı, zorlama ve şiddet yoktur. Bunun için birey ileriki yaşamında yaşadığı herhangi bir basit olay karşısında  kendini suçlu hissetmez ve kendini değersiz hissetmez. Mutlu ailelerde saygı vardır, samimiyet vardır, birlikte geçirilen zaman vardır ve bu da onların daha da çok mutlu olmasını sağlar. Burada yetişen çocuklar ileriki yaşamında mutlu olur, kendine güvenir ve başarılı olur.

Sevgili Öğretmenim,

Mutsuz ailelerde yetişen çocuklar ileriki yaşamında çeşitli zorluklar çeker. Mesela en basit bir hatada hemen kendi suçlar ve büyük suç işlemiş gibi utanca boğulur. Yani kendine olan güveni yoktur. Güveni olmadığı için, sevilmediği için, saygı görmediği için, şiddete maruz kaldığı için korkar olur, kendilerini savunması savunması zor olur. Her ne kadar maddi durumu iyi olursa olsun yaşayamadığı mutsuz çocukluğu içinde büyük bir yara olarak kalır ve bunu şatafatlı yaşam olarak, gösterişli yaşam olarak dışarıya sunmaya çalışır. Yani özünü doldurmaya çalışmaz Oysa mutlu ailelerin çocuklarında öz vardır. Tıpkı cevizin kabuğu ve içindeki öz gibi. Mesela sadece ceviz kabuğu bir işe yarar mı yaramaz. İçindeki ceviz tanesi ile değerlidir o ceviz. İşte mutlu ailelerde yetişen çocukla o öz gibi olur ve kendilerini değerli ve mutlu hissederler. Mutsuz ailelerde büyüyen is o özden uzak kalır. Çünkü mutsuz ailelerde büyüyen çocuğa hak ettiği değer, hak ettiği sevgi ve saygı verilmemiş, hissettirilmemiştir. 

Çocukluğunda mutlu olmayan hiçbir zaman mutlu olamaz aslında. İşte burada da anne ve balara büyük görevler düşer. Anne ve babalar bakamayacaksa çocuk dünyaya getirmemeli, o çocukların hayatını mahvetmemelidir. Eğer ki sevgi, saygı ve dayanışma içinde olunacaksa aile kurulmalı ve o ailede yetişen her çocuk da hak ettiği değer ve ilgiyi görmelidir. Tolstoyun şöyle bir sözü vardır ya: “Bütün mutlu aileler birbirine benzer. Her mutsuz ailenin ise kendisine özgü bir mutsuzluğu vardır." der Lev Tolstoy". Gerçekten de durum bundan ibarettir. Lütfen çocukları sevelim, hiç bir çocuk mutsuz olmasın. İleride çocuklar bir yetişkin olacaktır. Anne ve babalar bunun bilinci ile çocuk yetiştirmeli ve mutlu çocuklar yetiştirilmelidir. Anlatacaklarım ve bildiklerim bunlardı. Dinlediğiniz için teşekkür ediyorum sevgili öğretmenim ve değerli arkadaşlarım.