Bir Köy
Öğretmeni Olan Şefik Sınığ’ın Son
Sözleri Olan Dünyanın Bütün Çiçekleri Adlı Şiiri ve Öğretmenin Başına Gelen Olayı Araştırınız.
Bir köy öğretmeni olan Şefik Sınığ Gönen Köy Enstitüsü’nden mezun olduktan
sonra, Afyon’un Dinar ilçesine bağlı Sütlaç köyünde
öğretmenlik yapmıştır. Öğretmenimiz öğrencilerine aşk ile bağlı bir
öğretmenmiş. Şefik Sınığ, Bostancı köyündeki öğretmen arkadaşı ile
birlikte patlayan bir futbol topunu tamir ettikleri sırada yıkılan okul
duvarının altında kalarak hayatını kaybetmiş ve onun ölümüne öğrencileri,
köylüler ve duyan herkes çok üzülmüştür.
Öğretmenin cenaze merasimine katılan
bir üniversite öğrencisi, onun söz sözlerini Ceyhun Atuf Kansu’ya anlatmış;
Kansu, kendisini çok etkileyen bu ölüm üzerine Şefik öğretmenin ağzından
yazılmış bu şiiri kaleme alarak Yanık Hava adlı kitabında yer vermiştir. Şiirin
Adı ise Dünyanın Bütün Çiçekleri adlı muhteşem bir şiirdir. Okuyunca
duygulanacak ve şiirde kendinizi, öğrencilik yıllarınızı bulacaksınız. Şiir şu
şekildedir:
Dünyanın Bütün Çiçekleri
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin
buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere
benzer
Bütün köy çocuklarını getirin
buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin getirin…ve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez
onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları…
Yurdumun sevgili ve adsız
çiçekleri,
Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin
görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece
örtün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş
çiçeklerini
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini
de unutmayın.
Aman Isparta güllerini de unutmayın
Hepsini, hepsini bir anda koklamak
istiyorum.
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini
istiyorum.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Ben köy öğretmeniyim, bir
bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyordum,
gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz
dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kandır, hayattır, emektir, benim
güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek
getirin.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kopdağına göçen,
Yörükler yaylasında Toroslarda
eğleşen.
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün
beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum.
Yalnız ve çileli hayatımın
çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve
sessiz,
O bakımsız, ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse
bilmeyecek,
Seni beni yalnızlık örtecek,
yalnızlık örtecek.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak
istiyorum.
Yetiştirdiğim bahçe yarıda
kalmasın,
Tarümar olmasın istiyorum, perişan
olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir,
dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara
söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli
arzularım.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz
toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama
yaşadım,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima,
yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar,
köyler bilir.
Şimdi sustum, örtün beni, yatırın
buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin
buraya.
Ceyhun Atuf Kansu
